Zitten uw tranen los genoeg?

Niet alleen slaat Jezus uw tranen op in een goddelijke container, ze zorgen ervoor dat uw buidel met zaad rijke oogst binnenhaalt!

Al bekend was dat God prediker David Wilkerson had voorzien van onuitputtelijke traanklieren. Toen hij daarvan eertijds getuigde, bogen wij ons over de vraag hoe de man Gods het huilen met overige verplichtingen combineren kon.

Ook sommige werkende vrouwen kennen de zware combinatie van werk en gezin. Maar dat is niet aan de orde bij Wilkerson, zijn echtgenote vervulde haar natuurlijke taken altijd meer dan voortreffelijk. En, als men erbij stilstaat, is oprecht huilen zoveel inspannender dan stofzuigen moeten:

In 1958 woonden mijn vrouw, Gwen, en ik in Philipsburg (Pennsylvania), een dorpje met ongeveer 1500 inwoners. In die tijd wandelde ik vaak naar de bossen nabij ons huis en huilde uren aan een stuk.

Wilkerson werd op zulke momenten gegrepen door de situatie in New York: “[ik] huilde uren aan een stuk vanwege de zielen in New York“.

Eens in de week moest hij voor zijn werk naar de stad. Een hellegang! Wilkerson huilde de hele weg naar de kerk:

Ik bezat een kleine groene Chevrolet en iedere week wanneer ik naar de stad reed om daar te dienen huilde ik de hele rit, drie uur lang.

Maar God had een plan met hem en zond hem naar New York. Sinds enige decennia woont hij nu daar. In het begin huilde hij nog vaak. Maar recent is dat minder. Dat trof hem onlangs als bij blikseminslag op een New Yorkse straat:

Ik moest stoppen en mezelf afvragen: “Hoe lang is het geleden dat u heeft gehuild vanwege de verlorenen?“.

De kracht van zijn tranenvloed mag dan in de loop der jaren zijn afgenomen, Wilkersons overtuigingen blijven onverminderd sterk:

Als ik tijdens de spits over Broadway wandel en naar de gezichten kijk van de voorbijgangers word ik plotseling in mijn ziel geraakt door een gedachte: “Bijna iedere persoon die mij voorbij gaat gaat naar de hel”.

Wilkerson realiseert zich dat hij hard en onverdraagzaam kan overkomen:

Ik realiseer me dat dit hard of aanmatigend kan overkomen. U zult misschien denken “Er zullen vast wel sommigen tussen zitten die de Heer kennen. Er zullen velen in die menigte zijn die iets religieus hebben gezien of ervaren”.

Niet iedereen verdient de hel, wil men maar zeggen. Men hoeft toch niet verplicht Wilkersonvolgeling te zijn? Prostestanten, Rooms-Katholieken, misschien enkele Doopsgezinden…over de precieze afbakening moet een goed gesprek onder gelovigen mogelijk zijn. Maar zo rabiaat, nee…

Men vergist zich. David Wilkerson heeft gelijk en draagt de bijbehorende smarten waardig, in het besef uitverkoren te zijn voor een hogere beproeving. Van hoogmoed hoeft men hem niet te betichten. Hij pijnigt zijn gemoed: heb ik het uiterste uit mijn bediening gehaald? Zijn antwoord is ontstellend: nee!

Tenslotte probeer ik mezelf te troosten met de gedachte “Maar onze gemeente heeft duizenden bekeerlingen gezien. Times Square Church is een van de grootste gemeenschappen in New York City”.

De waarheid gaat boven zelfmedelijden en trots over wat men voor de Heer heeft bereikt. Op dit punt beland springt Wilkerson, alsof om zijn schande minder te doen lijken, over van de tegenwoordige naar de verleden tijd:

Ik moest tegenover de Heer erkennen “O Vader, ik heb niet langer de last die ik eens had. Ik barst niet meer in tranen uit zoals ik dat deed toen ik voor het eerst naar New York kwam!”.

Aan de andere kant is Wilkerson, ondanks het geluwde vuur van zijn geloof, nog immer bij machte volgelingen heilige schrik aan te jagen, bewijs dat God hem nog bijstaat in zijn uur van nood. Als een superieur mens als Wilkerson kan falen en opstaan, dan zeker gewone gelovigen als u en ik!

Bent u in staat om samen met uw collega’s te werken, uw buren te begroeten en te praten met familieleden die nog niet gered zijn terwijl u zich geen moment zorgen maakt om hun zielen? Bent u drukker bezig met simpelweg overleven – met het voorzien van uw gezin? Draagt u niet langer meer die last, terwijl u getuigt en u uitstrekt naar een verloren en stervende wereld?

Oftewel: zitten uw tranen niet los genoeg?

Wilkerson voorziet zijn preek, als altijd, van een verrassende Bijbelregel:

Zij die in tranen zaaien, zullen oogsten met gejuich. Wie in tranen op weg gaat, dragend de buidel met zaad, zal thuiskomen met gejuich, dragend de volle schoven.

Wrijf ze uw gelijk in en tart ze met uw religieus geïnspireerde tranen. U zult zien!

Advertenties